«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُلْ مُ ظَفْ فَ] (اِخ) خوافی. احمدبن محمد بن المظفر الخوافی الفقیه الشافعی. او فقه از امام الحرمین جوینی فرا گرفت و قضاء طوس و نواحی آن داشت. وفات وی بطوس به سال 500 ه . ق. اتفاق افتاد.