ابوالمعالی

«لغت نامه دهخدا»

[اَ بُلْ مَ] (اِخ) البقال. عثمان بن علی بن المعمربن ابی عمامه. برادر ابی سعد معمربن علی واعظ. او ادب از عبدالواحدبن برهان و ابومحمد حسن بن دهان و غیر آن دو فراگرفته است و گویند سیرتی غیر مرضی داشته و تارک الصلوه بوده است و ارتکاب محظورات میکرده. وفات او به سال 517 ه . ق. است و از شعر اوست:
اری شعره بیضاء فی الخد نابته
لها لوعه فی صفحه الصدر ثابته
و من شؤمها انی اذا رمت نتفها
نتفت سواها وهی تضحک شامته.
رجوع به فوات الوفیات ج2 ص31 شود.