ابوالمکارم

«لغت نامه دهخدا»

[اَ بُلْ مَ رِ] (اِخ) محمد بن عبدالمنعم بن نصراللهبن جعفربن احمدبن حواری الشیخ تاج الدین ابوالمکارم التنوخی المعرّی الاصل الدمشقی الحنفی معروف به ابن شقیر و ملقب به هدهد ادیب و شاعر. مولد او بسال606 ه . ق. و وی برادر ادیب نصرالله محدث است و وفات ابوالمکارم به سال 669 ه . ق. بود. ملک الناصر او را بر ساحل نهر ثور ضیعتی بخشید و جماعتی بر وی حسد بردند و کوشیدند که ضیعت را از دست وی بیرون کنند و او بملک الناصر نوشت:
ما قدر داری فی البناء فسعیهم
فی هدمها قد زاد فی مقدارها
هب انها ایوان کسری رفعه
او ما بجودک کان اصل قرارها.
و برای دیگر اشعار وی رجوع به فوات الوفیات ج2 ص229 به بعد شود.