«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُلْ مُ ذِ] (ع اِ مرکب) خروه. (مهذب الاسماء). رنگین تاج. گال. دیک. خروس. ابوالنبهان. ابوالیقظان. ابوسلیمان. || مرغ خانگی. || سیاه گوش. فرانق. پروانه. قره قلاق(1). تُفّه. پروانک. عناق الارض. غُنجل. عناق. چاووش. وَبَر (؟) و آن شبیه بشغال است. و گویند او پیشاپیش شیر رود و هرجای که آنرا بینند دانند که شیر در آن نزدیکی است. و صاحب المرصع معنی تدرج نیز بر کلمه افزوده است. (1) - این کلمه ترکی و ترجمهء سیاه گوش فارسی است و Caracal فرانسه مأخوذ از قره قلاق ترکی است.