ابوالیقظان

«لغت نامه دهخدا»

[اَ بُلْ یَ] (ع اِ مرکب)ابویقظان. خروه. (مهذب الاسماء). خروس. (دهار). دیک. ابوبرائل. ابوحمّاد. گال. رنگین تاج : و ابوالیقظان ندای حی علی الصباح دردهد. (سندبادنامه ص93). || حمار. خر. || افعی. (المرصع).