«لغت نامه دهخدا»
[ اَ بو بَ ] (اِخ) کنیت احنف ضحاک بن قیس بن معویه بن حصین بن عباده، مشهور بحلم. از اکابر تابعین. او زمان رسول صلوات اللهعلیه را دریافت لکن بشرف صحبت نرسید و سید صلوات اللهعلیه او را دعا کرده است و او متصف بعلم و حلم و عقل و دها بود و بالخاصه حلم او زبانزد و مثل است : بحلم ار چند مذکور است احنف هرکه حلمت را بداند زو غریب آید که وهم اندر خبر بندد. عبدالواسع جبلی. آن مهتر عالی محل رایش چو شمس اندر حمل در حلم چون احنف مثل در جود از حاتم بدل. عبدالواسع جبلی.