رکابی

«فرهنگ معین»

"(رِ) [ ع  - فا. ] (ص نسب. اِ.)
۱- اسب یدک، کتل.
۲- شمشیری که پهلوی اسب بندند؛ زیر رکابی.
۳- پیاله، نعلبکی.
۴-  طبقچه.
۵- سپاهی پیاده.
۶- سفره دار.
۷-  ویژگی لباسی (اعم از پیراهن، زیرپیراهن، شلوار و مانند آن) که با نوارهایی جلو و عقب آن‌ها را به هم وصل کنند.
۸- یکی از استخوان‌های زیر گوش است که در گوش میانی بین زایده عدسی استخوان سندانی و پنجره بیضی قرار دارد و دارای سه قسمت سر و قاعده و شاخه‌های قدامی و خلفی می‌باشد؛ رکاب الاذن، عظم رکابی."