«فرهنگ معین»
(مِ) [ ع - فا. ] (اِ مر.) نوعی مثنوی در بحر متقارب که در آن شاعر ساقی را مخاطب قرار میدهد و به بی ثباتی و ناپایداری این جهان اشاره میکند.
