ستایشگاه

«فرهنگ معین»

"(~.) (اِمر.)
۱- محل ستایش.
۲- بخشی از قصیده و غزل که شاعر در آن از نسیب و تشبیب به ستایش ممدوح گریز زند، شریطه، مخلص. (?(ستایشگر (~. گَ) (ص فا.) ستایش کننده، ستاینده، کسی که دیگری را بستاید."