ستن آوند

«فرهنگ معین»

"(سُ تُ وَ) (اِمر.) = ستناوند. استوناوند. ستاوند. ستافند:
۱- بالا خانه‌ای که پیش آن مانند ایوان گشاده بود.
۲-  بالاخانه.
۳- صفه بلندی که سقف آن را بر ستونی افراشته باشند."