«فرهنگ معین»
"(حِ کَ یا کِ) [ ع. ضاحکه ] ۱- (اِفا.) مؤنث ضاحک. ۲- (اِ.) دندانی که وقت که خندیدن پیدا شود، یکی از چهار دندان که مابین انیاب و اضراس است. ج. ضواحک."
