عرصه

«فرهنگ معین»

"(عَ ص) [ ع. عرصه ] (اِ.)
۱- حیاط، فضای خالی جلوی خانه.
۲- میدان.
۳-  صحرا. ج. عرصات.  ؛ ~ را به کسی تنگ کردن در فشار و مضیقه قرار دادن.  ؛ به  ~ رسیدن کسی  الف - بزرگ شدن و از عهده کارهای خود برآمدن. ب - به ثروت و قدرت رسیدن."