«فرهنگ معین»
(دَ) (اِ.) = فاذج: سنگی است زرد مایل به سفیدی و سبزی و رنگهای دیگر بر او ظاهر است. در قدیم آن را دافع همه سموم میدانستند؛ پادزهر کانی، فادزهر معدنی.
