«فرهنگ معین»
(فُ تُ) [ فر. ] (اِ.) نام مکتبی در هنر، موسیقی و ادبیات در ایتالیا که از ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۵ رواج داشته‌است، بنیانگذار این مکتب ف. ت. مارتینی شاعر ایتالیایی بوده‌است. ویژگی این مکتب رها کردن سنت‌ها و رسوم معمول، طرد تغزل از شعر، ایجاد سبکی نثر مانند، و بیان تلاش‌ها و سر و صداهای صنعتی زندگی نو می‌باشد.