گل

«فرهنگ معین»

"(گُ) [ په. ] (اِ.)
۱- عضو تولید مثلی و تکثیر گیاهان که از برگ‌های تغییر شکل یافته به وجود آمده‌است. گل ممکن است سلول‌های هر دو جنس نر و ماده را شامل باشد و یا فقط ممکن است سلول‌های یک جنس (نر و یا ماده) را دربرداشته باشد. اکثر گل‌ها دارای رنگ‌های مختلف و بوی مطبوع می‌باشند و زیبایی خاصی دارند و از این جهت به عنوان زینت نگه داری می‌شوند.
۲-  به طور عام هر گیاه علفی گل دار.
۳- غنچه وا شده، غنچه شکفته.
۴- مطلق گُل سرخ.
۵-  اخگر، شعله.
۶- خوب، دوست داشتنی.
۷-  محبوب، معشوق.
۸- هر چیز زیبا و محبوب.
۹- نوایی است از موسیقی قدیم. 
۱۰ - قسمت مرکزی هندوانه که خوش خوراک تر است. 
۱۱ - چهره سرخ و خوش آب  و رنگ. 
۱۲ -  اشکال هندسی شش گوشه و هشت گوشه و ده گوشه و دوازده گوشه و غیره که در خاتم سازی به کار می‌رود.  ؛~ از ~ کسی شکفتن  چهره کسی از شادی درخشیدن.  ؛ ~ سرسبد کنایه از: نمونه اعلاء، نمونه بهترین.  ؛~کاشتن  کنایه از: هنرنمایی کردن، کار نظرگیری انجام دادن."