هوایی

«فرهنگ معین»

"(هَ) [ ع  - فا. ] (ص نسب.) منسوب به هوا.
۱- دارای هوا، باددار.
۲- آن چه که در هوا جای گیرد یا جریان یابد.
۳- لطیف، سبک.
۴- انتقال پذیر.
۵- لغو، بی هوده.
۶- بی قرار، بی ثبات.
۷- بیهوده گوی.
۸- عاشق.
۹- تیر آتشبازی. 
۱۰ - کبود، لاجوردی. 
۱۱ - درآمد یا حاصلی که از جای غیرمعین رسد."