آردتوله

«لغت نامه دهخدا»

[لَ / لِ] (اِ مرکب) آردهاله :
آن آردتوله خور که بمن لوت خوار گفت
چون ماستابه پخت ز من عذرها بخواست.
بسحاق اطعمه.