«لغت نامه دهخدا»
[دِ] (اِ) فراشی که برای خواندن و احضار سپاهیان یا گناهکاران و یا مدعی علیهم فرستادندی. -آردل بی چوب؛ کنایه از بول است آنگاه که تنگ گیرد کسی را.
