آرغده

«لغت نامه دهخدا»

[رَ دَ / دِ] (ن مف / نف) حریص. آزور. شَرَهمند :
آرغده بر ثنای تو جان من است از آنک
پروردهء مکارم اخلاق تو منم.منوچهری.
|| مستی که باز طالب شراب باشد.