آزارش

«لغت نامه دهخدا»

[رِ] (اِمص) آزار :
چنان داشتم ملک را پیش و پس
که آزارشی نامد از من بکس.نظامی.
(این کلمه جز در بیت مذکور دیده نشده و ظاهراً بتسامحی که از نظامی معهود است بقیاس بر سایر اسم های مصدر ساخته شده است).