آزر

«لغت نامه دهخدا»

[زَ] (فعل امر) صیغهء امر از آزردن :
نگار و صورت آن بت به هند و چین در هم
شکست خامهء مانی و رندهء آزر
نگار آزر و مانی غلام صورت اوست
ز من بدین که بگفتم گر آزری آزر.سوزنی.