آژیانه

«لغت نامه دهخدا»

[نَ / نِ] (اِ) فرش زمین از مرمر و گچ کرده. || فرش زمین از سنگ و خشت پخته :
برای زینت درگاه عالیت
ز مهر و ماه کردند آژیانه.عمید لوبکی.