آسایشگاه

«لغت نامه دهخدا»

[یِ] (اِ مرکب) جائی که در آن آسایند. جای استراحت. آرام. آرامگاه. || بیت اللطف. || ساناتوریوم. (فرهنگستان).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر