آسوده خاطر

«لغت نامه دهخدا»

[دَ / دِ طِ] (ص مرکب)آسوده دل. فارغ البال :
آسوده خاطرم که تو در خاطر منی
گر تاج می فرستی و گر تیغ می زنی.سعدی.