«لغت نامه دهخدا»
[خوا / خا رَ / رِ] (اِ مرکب)حلوا یا طعام دیگر یا دعوتی که پس از آشتی دو تن، آن دو با دوستان دیگر در یک جای صرف کنند. حلوای آشتی.