آشفته بخت

«لغت نامه دهخدا»

[شُ تَ / تِ بَ] (ص مرکب) شقی. بدبخت. بشوریده بخت :
بدو گفت کای ترک آشفته بخت
بگرداد از تو همه تاج و تخت.فردوسی.