آشفته دماغ

«لغت نامه دهخدا»

[شُ تَ / تِ دِ] (ص مرکب)دیوانه. مختل در عقل. معتوه. مخبط. || پریشان حواس. آشفته عقل. || غمین :
آشفته دماغم سر و برگ سخنم نیست.
طالب آملی.