«لغت نامه دهخدا»
[صِ رَ] (ع اِ) گرایش و مهر و مایه و وسیلهء نزدیکی از رحم و قرابت و خویشی و خویشاوندی و پیوند سببی و معروف و احسان و منت. || رسن کوتاه که بدان دامن خیمه را بمیخ استوار کنند. پاچه بند. آخیه. اَخیه. آریّ. ج، اَواصِر.