آصفی

«لغت نامه دهخدا»

[صَ] (اِخ) از شعرای عصر تیموری، پدرش خواجه نعمه الله و خود او از مقربان سلطان مذکور بوده و در اواخر عهد بخدمت سلطان حسین بایقرا پیوسته است. دیوانی بزرگ و چند مثنوی دارد. امیرعلی شیر نوائی او را در تذکره یاد کرده است. وفات او به سال 920 یا 926 ه .ق . است.