آطن

«لغت نامه دهخدا»

[طِ] (اِخ)(1) آتن. نام شهر مشهور یونان باستانی، کرسی آتیک و پایتخت مملکت یونان کنونی. این شهر در قدیم مهد تربیت حکما و نویسندگان و هنرپیشگان بزرگ بوده و ابنیه و عمارات زیبا داشته و در 480 ق .م . خشایارشا شاهنشاه هخامنشی آن را مسخر کرده است. سکنهء فعلی آن نزدیک سیصدهزار نفر است. اَثینس و اَتینا و اَطینه نیز صورتهای دیگر این نام است، و آن را لقب مدینه الحکماء نیز داده اند.
.(املای فرانسوی)
(1) - Athenes