«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) راندن شتر بنغمهء خوش. آواز کردن سرودگوی در حُدا. (منتهی الارب). || آواز نرم کردن مرغ. || آواز کردن بال مرغ بوقت تیز گذشتن وی: اَجرَس الطائر؛ اذا سمعت صوت مرّه. (منتهی الارب). || آواز کردن منقار مرغ در وقت چیزی خوردن. || آواز آمدن از پیرایه. (منتهی الارب). || آواز پای کسی شنیدن: اَجْرَسَنی السبع؛ اذا سَمِعَ جَرسک. (منتهی الارب). آواز چیزی شنفتن.