آفتاب گاه

«لغت نامه دهخدا»

(اِ مرکب) برآفتاب. مشرقه. (زمخشری). آفتاب رو. مشراق. بتو. آنجای خانه که بیشتر روز آفتاب بدان تابد.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر