احباس

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (ع مص) وقف کردن چیزی: الوقف هو احباس العین و تسبیل المنفعه.
- احباس فرس؛ وقف کردن اسب در راه خدای. (منتهی الارب).
|| در بند نگاه داشتن. || بستن اسب را جائی در راه خدا.