آفندیدن

«لغت نامه دهخدا»

[فَ دی دَ] (مص) اَفندیدن.
جنگ کردن. جدال و عداوت و خصومت ورزیدن :
در دل او آن نصیحت کار کرد
ترک آفندیدن و پیکار کرد.لبیبی.