«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) بی روغن گذاشتن سر را مدتی. (منتهی الارب). روغن بر سر ناکردن. (تاج المصادر). || چنان راندن اسب را که آواز برآید از رفتار وی. (منتهی الارب). اسب را بر دویدن داشتن. (تاج المصادر). || بافتن جامه را بشانه و تیغ. || یاد کردن کسی را بزشتی. (منتهی الارب).