«لغت نامه دهخدا»
[بِ دَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) بزاق. بصاق. خیو. تفو. خدو. - امثال: آب دهان برای چیزی رفتن؛ خواهان و آرزومند آن بودن.
