آق قویونلو

«لغت نامه دهخدا»

(اِخ) نام طائفه ای از امرای ترکمان، رقبای قبیلهء قره قویونلو که از 780 تا 908 ه .ق . در آذربایجان و دیاربکر حکمرانی داشتند و شاه اسماعیل صفوی در 907 در جنگ شرور آنان را مغلوب و منقرض کرد. قرایولق عثمان، حمزه، جهانگیر، اوزون حسن، خلیل، یعقوب، بایسنقر، رستم، احمد، مراد، الوند، مراد (بار دوم) نام امرای این طایفه است.