آکال

«لغت نامه دهخدا»

(ع اِ) مهتران قوم.
-آکال الملوک؛ مآکِل پادشاهان.
-آکال جُند؛ ارزاق لشکر.
-ذووالاَکال؛ رؤسای قبائل جاهلیت که از غنیمت چهاریک (مِرْباع) برگرفتندی.