احمد

«لغت نامه دهخدا»

[اَ مَ] (اِخ) ابن حسن بن علی الکلاعی البلشی المالقی مکنی به ابوجعفر زیات. او را در نحو ید طولی بود و علم از ابوعلی بن ابی الاحوص و ابوجعفربن البطاع و ابن الصایغ و ابن ابی الربیع فراگرفت. او راست: کتاب وصف نفائس اللاَلی و وصف عرائس المعالی در نحو. کتاب قاعده البیان و ضابطه اللسان در عربیت. کتاب لذّه السمع فی القراآت السبع. کتاب شرف المهارق فی اختصار المشارق و جز آن. مولد وی به بلش بسال 650 ه . ق. و وفات هم بدانجا در شوال سال 728 بود. و قطعهء ذیل از اوست:
یقال خصال اهل العلم الف
و من جمع الخصال الالف سادا
و یجمعها الصلاح فمن تعدّی
مذاهبه فقد جمع الفسادا.
و رجوع به احمدبن حسن مالَقی...شود.