«لغت نامه دهخدا»
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن احمدبن شهر دارالمعلم الاصبهانی. یاقوت گوید: او ادیبی فاضل و بارع در ادب و فصیح و کثیرالسماع و نیکوخط و صاحب اصول بود و وفات وی در شوال سال 446 ه . ق. بوده است و یحیی بن منده گوید از جمعی از ثقاه و از جمله ابوغالب بن هارون شاگرد وی شنیدم که احمد مردی فاضل بود جز این که نماز نمیگذاشت. رجوع به معجم الادباء ج2 ص107 شود.