«لغت نامه دهخدا»
(ص) پُر : همه کاخ تابوت بد سربسر غنوده بصندوق در شیر نر تو گفتی که سام است با یال و سفت غمین شد ز جنگ اندر آمد بخفت بپوشید بازش بدیبای زرد سر تنگ تابوت را سخت کرد همی گفت اگر دخمه زرین کنم ز مشک سیه گِردَش آگین کنم چو من رفته باشم نماند بجای وگرنه مرا خود جز این نیست رای. فردوسی. || فربه. مقابل لاغر. (برهان).