آلای

«لغت نامه دهخدا»

(نف مرخم) در کلمات مرکبه مخفف آلاینده :
نیست بر من روزه در بیماری دل زآن مرا
روزه باطل میکند اشک دهان آلای من.
خاقانی.
لبش گاهی بخواهش لقمه آلای
ولی در زیر لب لخت جگرخای.
طالب آملی.