«لغت نامه دهخدا»
[عَطْ طا] (اِ مرکب، از اتباع)آل و عطاری. آنچه پیله وران در قراء و قصبات از قبیل حنا و صابون و نخ و سوزن و نبات و جز آن گردانند فروختن را.
