آلوده کش

«لغت نامه دهخدا»

[دَ / دِ کَ] (ص مرکب) (از: آلوده، مُلوث + کَش، بغل و تهیگاه) بی عفاف :
یکی آلوده کش باشد که شهری را بیالاید
هم از گاوان یکی باشد که گاوان را کند ریخن.
رودکی (از فرهنگ اسدی، نسخهء خطی قدیم).