«لغت نامه دهخدا»
[دَ] (مص) آماردن. شمردن. بحساب آوردن. || مجازاً، اهمیت دادن. محلی نهادن. بروی خود آوردن : ساعتکی روی پیش دار و بِهُش باش کار بمن مان و برمگرد و میامار.سوزنی. تو از سر نغزیّ و لطیفیّ و ظریفی می دان همه افعال من و هیچ میامار.سوزنی.