آمدنی

«لغت نامه دهخدا»

[مَ دَ] (ص لیاقت) آنکه آمدن او ضروری است. آنکه خود آید :
آنکس که بود آمدنی آمده بهتر
آنکس که بود رفتنی، او رفته شده به.
منوچهری.
عشق آمدنی بود نه آموختنی.