آموده

«لغت نامه دهخدا»

[دَ / دِ] (ن مف) آراسته. متحلی :
بخوی خوش آموده بِهْ گوهرم
بر این زیستم هم بر این بگذرم.نظامی.
رجوع به آمای و آمود و آمودن شود. || پرکرده. انباشته. (از برهان). مندرج.