«لغت نامه دهخدا»
[مَ] (ع اِ) فراخی سال. || باران. || آنچه می برند از ناف کودک یا خرقه ای که کودک را در آن پیچند. || آنچه برمی آید با کودک زمان زادن. || عیب. نقصان. || ذلت.