آمین

«لغت نامه دهخدا»

[آمْ می / آ می] (ع صوت) (از آمُن، نام خدای مصریان) برآور! بپذیر! چنین باد! مستجاب کن! استجابت، اجابت فرما! قبول کن دعای مرا! درگیر فرمای! باجابت مقرون باد! تراج (؟) :
گر در نماز شعرش برخوانی
روح الامین کند ز پَسَت آمین.ناصرخسرو.
تهنیت کرد شاه را قدسی
کرد روح الامین، بر او آمین.مسعودسعد.
سخن بلند کنم تا بر آسمان گویند
دعای دولت او را فرشتگان آمین.سعدی.
- آمین ثم آمین؛ چنین باد و چنین تر باد. همچنین باد، همچنین تر باد.