«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) ناکس و فرومایه گردانیدن کسی را. (منتهی الارب). فرومایه کردن. (تاج المصادر بیهقی). || صاحب ناکسان و فرومایگان گشتن. || رذل گردیدن اصحاب کسی. (منتهی الارب).